Με αφορμή την κατάθεση βαθμολογίας και την προσμονή των Ελέγχων των μαθητών μας και παιδιών σας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές αλήθειες..
- Τους βαθμούς δεν τους δίνουν οι δάσκαλοι, τους κερδίζουν οι μαθητές
- Δεν είναι στατικοί βασιζόμενοι μόνο σε κάποια διαγωνίσματα, αλλά αφορούν την καθημερινή προσπάθεια του μαθητή
- Είναι πάντοτε δοσμένοι με ανοδική τάση γιατί αφορούν μικρά παιδιά σε εξελικτική πορεία
- Ένα καθαρογραμμένο τετράδιο από το σπίτι, ή λυμένες ασκήσεις από το σπίτι, προσμετράνε αλλά είναι δευτερεύουσες παράμετροι στην αξιολόγηση του μαθητή
- Η εικόνα που έχουμε εμείς για την επίδοση του παιδιού μας δεν είναι πάντα ίδια με των εκπαιδευτικών του, γιατί οι εκπαιδευτικοί έχουν σαν εργαλείο τη μέση απόδοση της τάξης που εμείς δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να έχουμε.
- Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τη βαθμολογία για να καυχόμαστε στους συγγενείς μας (παππούδες-γιαγιάδες κλπ), αλλά για ενθαρρύνουμε τα παιδάκια μας να προσπαθήσουν περισσότερο
- Μια βαθμολογία του Δημοτικού δεν είναι καθοριστική για τη ζωή των παιδιών, πόσοι από μας θυμούνται τι βαθμό έπαιρναν σε κάθε τρίμηνο της Σχολικής Χρονιάς του Δημοτικού;
- Πόσοι από τους συμμαθητές μας που ήταν άριστοι στο Δημοτικό είναι πετυχημένοι στην ενήλικη ζωή τους και πόσοι που δεν πολυκατάφερναν τους είδαμε να ανεβαίνουν;
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να προσπαθήσουν περισσότερο γιατί εχθρός του καλού είναι πάντα το Καλύτερο.
- Δε συγκρίνουμε ποτέ τα παιδιά με βάση τη βαθμολογία τους, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι προσπάθεια καταβάλει κάθε παιδί
- Οποιαδήποτε ένστανση ή παράπονο για τη βαθμολογία την κάνουμε στον εκπαιδευτικό,χωρίς να μεταφέρουμε την πικρία στο παιδί μας. Είναι αυτό που την επόμενη μέρα θα πρέπει να δει και να παρακολουθήσει μάθημα απο τον/την συγκεκριμένη. Δεν αξίζει ένας βαθμός για να δημιουργηθεί αρνητικό συναίσθημα στο παιδί και στο δάσκαλό του.
